Saddam Halepçe Katliamını Yaptığında Öğrenci İdik Ve...

İstanbul'da öğrenci idik. Bu vahşeti telin anlamında bildiri yayınlamak ve protesto etmek gibi eylemleri gerçekleştirmek ve bunları nasıl yapacağımız üzerine toplanmıştık.

Bildiride kullanmak istediğimiz bazı kelimeler ve protesto eyleminde atmak istediğimiz bazı sloganlar bazı kardeşlerimiz tarafından kabul edilmedi.

Örneğin, sloganlardan biri, "Kürdistan Saddam'a mezar olacak" idi. O kardeşlerimize göre, Kürt ve Kürdistan gibi kelimelerini kullanmak maslahata aykırı idi.

Farkında bile değillerdi, ama rejimin inkar politikalarını savunuyorlardı. Ramazan Öztürk adında bir gazetece Halepçe Katliamının ilk resimlerini dünyaya duyurdu. Ki onlardan bazıları katliamın birer sembolü gibidir. Katliamı takip eden günlerde birkaç yerde korsan eylemler gerçekleştirildi ve haliyle o eylemciler istedikleri sloganları da haykırdılar. Fakat ne yazık ki, milliyetçi-ırkçı duygular, düşünceler ve inançlar daha ağır bastı ve bu katliamı lanetlemek insanlıklarını yitirmemiş, imanlarına şirki bulaştırmamış ve hakkı ve adaleti hayatlarının merkezine almış insanlara kaldı.

Üzerinden 33 yıl geçti, ama görüyoruz ki, bazı Müslüman kardeşlerimiz hala inkarcı rejimin çizdiği sınırları aşabilmiş, diğer bir ifade ile İslam'ın izzetini kuşanabilmiş değiller.

Burada milliyetçiliğin ırkçılık olup olmadığını veya milliyetçiliğin müspetinin olup olmadığını tartışmayacağız. Kim kendisini nasıl tanımlarsa tanımlasın, yani ister kendisini milliyetçi, ister Müslüman, ister Kemalist veya ister başka bir şey olarak tanımlasın, eğer bir insanın milliyet, renk ve dil gibi fıtri özelliklerine tecavüz ediyorsa, ırkçıdır ve dolayısıyla bir insanlık suçu işlemektedir. Ama ne yazık ki, katliamları, cinayetleri ve hatta birbirini günlük olarak öldürmeyi o kadar kanıksadık ki, bu insanlık suçu da artık sıradanlaşmıştır.

Eğer sıradanlaşmamış olsa idi, kardeş dediğimiz insanların dilini kendimizinki gibi yaşatacağımıza ortadan kaldırmaya çalışır mıydık?

Bir Halepçe Katliamının üzerinden 33 yıl geçti, ama zalimler boş durmuyor ve irili ufaklı katliamlarını sürdürüyorlar. Özellikle son 100 yıldır bizi içimizden yiyip kemiren en büyük hastalığımız milliyetçiliktir.

Milliyetleri, renkleri, dilleri ve kısaca bütün fıtri özellikleri oldukları gibi kabul etmedikçe içinde debelendiğimiz bu milliyetçilik girdabından kurtuluşumuz olmayacaktır.

Bu zilletten kurtulmanın azmi ve duasıyla...

• halepçe
• Duhok
• erbil
• Süleymaniye-camisi
• kürdistan
• Peşmerge
• Elma-kokulu-kimyasal