YANLIÅž NEREDE?

H24/ Makale / Nevin GÜLCEBÄ° 

Yakın tarihimizde bu ülkede Ä°slam’ın bu kadar yaygın ve yoÄŸun anlatıldığı ve konuÅŸulduÄŸu bir dönem hatırlamıyorum.

Diyanet, binlerce Kur’an kursu, on binlerce cami görevlisi, yüzlerce medrese, binlerce Ä°mam-Hatip Lisesi, yüzü aÅŸkın Ä°lâhiyat Fakültesi… Sayısını bilmediÄŸimiz dergâh, tekke, zaviye… Ä°slamî cemaat ve cemiyetler… Dinî duyarlılığı olan sayısız vakıflar... Yine sayısını bilemediÄŸimiz Sivil Toplum KuruluÅŸları… Gönüllü Kültür TeÅŸekkülleri…

Belediyelerin düzenlediÄŸi etkinlikler… Gençlik Spor Bakanlığının Gençlik Merkezleri… Kitap Kafeler… KYK’larda manevî rehberler… Cezaevlerindeki irÅŸad görevlileri… Ä°slâmî hassasiyeti olan aydın, akademisyen, entelektüel, düÅŸünür, yazar, kanaat önderi, cemaat lideri…

Dini içerikli yayınlar, kültürel ve sosyal faaliyetler… Bilinçli gençlik projeleri, kampları, nesli ıslah ve irÅŸad programları… Ä°slamî çevrelerin medya açılım ve atılımları… Sanal ve sanatâ görünürlük başını aldı gidiyor…

Konferans, seminer, sempozyum, sohbet, panel, çalıştay, açık oturum, atölye çalışmaları, kitap kritikleri gırla gidiyor… Ancak bir ÅŸeylerin de yolunda gitmediÄŸini görüyoruz…

Ä°slâm’ın bu kadar konuÅŸulduÄŸu ve anlatıldığı bir süreçte gerçekten Ä°slâmî açıdan bir mesafe alabiliyor muyuz?

Bunca faaliyet ve etkinliklere karşın gerçekten Ä°slâm doÄŸru anlaşılabiliyor mu?

Ä°slâm'ın sosyal yaÅŸama etkisi artıyor mu?

Yani ahlâkî kriterler muvacehesinde yaÅŸam biçimimizi Ä°slâm ÅŸekillendiriyor mu?

Yoksa deÄŸerler erozyonu mu yaşıyoruz? BaÅŸta kılık kıyafet ve ticari ahlâkasızlık olmak üzere gözle görülür bir yozlaÅŸmaya tanıklık ediyoruz deÄŸil mi?

Anlatanlarda mı bir sorun var yoksa hedef kitle mi problemli?

Evet, sorun toplumun aldırışsızlığı/aymazlığı veya anlayışsızlığı mı yoksa anlatanların ruhsuzluğu mu?

Darb-ı meselde geçtiÄŸi üzere madem, "Usûl esasa mukaddemdir" ÅŸu hâlde hata usulde mi asılda mı?

Bu kadar anlatanı olan bir din neden neden topluma etkisi olmuyor, neden gönüllerde makes bulmuyor? Niçin bir rüzgâr estiremiyoruz?

Çekim gücümüz yok, cazibe merkezi olamıyoruz…

Çünkü anlatımlarımız bir ibadet olmaktan çıkıyor bir etkinlik, bir sanat, bir alışkanlık, bir adet olarak devam ediyor…

Allah’ın rızası öncelenmeyince aferin almak, alkış toplamak için sahneye çıkılıyor…

Dinleyen de anlatıcıyı tartmak için salonda… Sanki jüri üyesi, deÄŸerlendirme kurulu…

Maalesef özel “konferans endüstrisi” oluÅŸmuÅŸ durumda… Konferans çağındayız ama kalbi teÄŸet geçiyoruz…

Profesyonel Müslümanlar “istediÄŸim konuÅŸmacıyı ayağıma getiririm, bilgi ihtiyacımı gideririm” modunda… Amatör ruh devre dışı… Dolayısıyla yüreklere dokunmak zorlaÅŸtı…

TutuÅŸmayan anlatıcılar tutuÅŸturamıyorlar… Titretmeyenler yürekleri titretemiyor… Bilgi var bereket yok… Ä°lim var irfan yok… Malumat çok marifet eksik… Fikirler güzel ama feyiz yok… Sesimiz yükseliyor fakat sözümüz etki etmiyor…

BaÅŸarılı konuÅŸma tekniklerini kullansak da kalıcı güzelliklere gidemiyoruz…

Sözün gücü gitti…

Retorik var ancak ruhtan yoksun…

TebliÄŸ tesirini yitirdi…

Kifayetsiz konuÅŸmalar, kalitesiz kelimler umut vermiyor, heyecan oluÅŸturmuyor… Bir konuÅŸma, anlatma enflasyonu var ama yürekleri ferahlatan, ufuk ve umut olacak cümleler eksik…

Sadece Ä°stanbul’da belki haftalık yüzlere, binlere ulaÅŸan tefsir sohbetleri deÄŸiÅŸik ortamlarda gerçekleÅŸiyor ama Ä°stanbul’un rengi deÄŸiÅŸmiyor… Liberal, lümpen ve müptezel renkler baskın… GrileÅŸen, flulaÅŸan bir Ä°stanbul’u yaşıyoruz…

Neden mi?

Göreve getirilen Belediye baÅŸkanları, Belediye çalışanları ve Devlet kadrolarında önleri açılanların büyük kısmı Bana göre, “tefessüh”e uÄŸradılar: Kibirlendiler, bozuldular, çürüdüler. Makam ve mevkiinin, paranın ve pulun esiri oldular. Güç zehirlenmesine uÄŸradılar, burunları Kaf dağına erdi. Dostları ve yakınlarını unuttular, ÅŸakÅŸakçıları ve dalkavukları dost edindiler. Önce arabalarını, sonra hanımlarını deÄŸiÅŸtirdiler. Daha sonra da evleri ve gidip geldikleri mekânlar deÄŸiÅŸti. Mescit ve STK’ların yerine lüks restoranlara, NiÅŸantaşı muadili Cafelere gitmeye baÅŸladılar.

Sadece seçilmiÅŸler ve atanmışlar mı bozuldu?

Hayır olana bakın, din hadimleri ve din mübelliÄŸleri de tefessühe uÄŸradı. “Büyük günah iÅŸlese bile kabirde rahat ettirecek, yanmayan (!)” kefenleri satmaya baÅŸladılar. “Deprem, Spil Dağı üzerinden Manisa üzerine çöktü. Allah-u Teâla beni görevlendirdi. Ben istemedim, gelmesin dedim, çekildi.” diyen ve haÅŸa Allah ile pazarlık yaparak depremi baÅŸka yerlere gönderen ÅŸarlatanlara dönüÅŸtüler.

Hayatın içerisinde böyle saçmalıklarla hemen her gün onlarca kere karşılaÅŸan genç, bütün bu saçmalıkların dinden olduÄŸunu sanmaya baÅŸlayarak (doÄŸru din anlayışına da ulaÅŸamayınca) dinden soÄŸumaya baÅŸladı. Rol model olarak önünde duranların tefessühlerine ve saçmalıklarına bakarak bir açmaza girdi.

Deizm ve ateizm, gençlerimiz arasında hızla yaygınlaÅŸmakta. Bu, toplumumuz ve geleceÄŸimiz açısından bizce terörizmden daha tehlikeli. Bundan dolayı aileler evlatlarına karşı rikkat ve teyakkuz halinde olmalı. "Koyverdim çayıra Allah kayıra" mantığı aymazlıktan baÅŸka bir ÅŸey deÄŸildir. Ä°ÅŸ ailede baÅŸlıyor ve ailede bitiyor. Elbette eÄŸitim kurumlarımız da ders müfredatlarını yeniden gözden geçirmeli. 1949 yılında ABD'nin bize dayattığı Fulbright EÄŸitim Sistemi AnlaÅŸması iptal edilmeli ve aidiyet deÄŸerlerimize uygun eÄŸitim ve öÄŸrenim sistemine ivedilikle geçmeliyiz.

EÄŸitim kurumlarımız bilim adamlarını ve özellikle de sosyologları harekete geçirmeli. Gençlerimizi sapkın fikirlere sevk eden saikler detaylı olarak tespit edilip, ona göre çözümler üretmeliyiz.

Herkes aklını başına almalı. Gençlerimizin doÄŸru yola girmesini istiyorsak, önce kendi hayatımıza çeki düzen vermeliyiz. ÖÄŸretmen olarak öÄŸrencimize, millet ve memlekete hayırlı olması için gayret sarf etmeliyiz.

Süte su katmaktan vazgeçmeliyiz. Faize bulaÅŸmadan ticaret yapmalıyız. KomÅŸumuz zordayken ikinci defa hacca gitmemeliyiz.

Ä°ÅŸçilerimize asgari ücreti deÄŸil, geçinebileceÄŸi ücreti ödemeliyiz. Evladının yurt taksitini ödemekte zorlananlara yardım eli uzatmalıyız...

Ä°ÅŸ arkadaÅŸlarımıza, komÅŸularımıza güler yüzle selam verelim. Akraba, eÅŸ ve dostlarımıza zaman ayırıp, ziyaretleÅŸelim. Hasta ziyaretlerinde bulunalım. Karşılık beklemeden iyiliklerde bulunalım.

Belediye baÅŸkanı, vaiz, öÄŸretmen, imâm, sanat erbabı, tüccar, sanayici vb. birey olarak her birimiz Rabbimizin buyruÄŸuyla amel eder hâle gelmeliyiz Hâsılı kelâm, önce insan olalım.

Müslüman olmak istiyorsak, muttaki Müslüman olalım.

Vesselâm...

• Bay-yanlış
• Süt-zammı
• Nevin-Gülcebi