TOHUM OLDUM BÄ°R GÜN

 Ben tohum oldum bir gün, topraÄŸa serptiler beni, topraÄŸa gömmek için tapanla geçtiler üzerimden, ama dedim ya tohumum ben, toprağın kalbinde yeÅŸerip filiz verdim, ne kadar çok derine gömerlerse gömsünler beni, hiç önemli deÄŸil, hiç. Aradan ne kadar zaman geçerse geçsin ben zamanla, yaÄŸan yaÄŸmurla, açan güneÅŸle çimlenip yeÅŸerip filizlenirim. Sadece toprak deÄŸil kaya olsa dibine düÅŸtüÄŸüm su ve güneÅŸ gördüm mü kayayı delip yeÅŸerip filizlenirim ben.

Az olsa da topraÄŸa saldım köklerimi. Yok olup gitmeyeceÄŸime, devrilip yıkılmayacağıma hiç ÅŸüphe etmeden inanıyorum.

GeçirdiÄŸim karlı, yağışlı, soÄŸuk mevsimlerde bile beslenip yeÅŸermeye hazırlık yaptım.. Serpilip gür ve gümrah bir aÄŸaç aldım bir gün. Kışın dallarım kuruyup, yapraklarım dökülse de köklerimle topraÄŸa tutundum hep, kendimi terk etmedim hiçbir zaman. Ben toraÄŸa tutundukça toprak bana sahip çıktı.

Bütün mevsimlerde ayrı bir güzellik yaÅŸadım, ayrı bir güzellik kattım mevsimlere. Mevsimler gelip geçtikçe gördüÄŸüm ve söylediÄŸim ÅŸeylerden çok daha fazlasını yaÅŸadım. Her mevsimde farklı hisler kaplar gövdemi, yeni düÅŸünceler tırmanır dallarıma, ben mutluluÄŸu kovalarken mutluluk kalbime, gövdeme yerleÅŸir.

Kendimden çıkıp kendimi seyrederim, hayretle izlerim kendimi. Sanki kendimin dışında baÅŸka bir yerdeyim. Elbet bir gün hayallerin gerçek olacak ve hiç tükenmeyecek hayallerim var, buna derin ve kesin bir inanışla inanıyorum.

YeÅŸeren dallarımın coÄŸrafyayı güzelleÅŸtirdiÄŸi gibi güler yüzümün de her ÅŸeyin üstesinden geleceÄŸine derin ve kesin bir inanışla inanıyorum, inanıyorum gülümsemenin gücüne. Her mevsimde baÅŸka bir rüzgârdan, baÅŸka bir ÅŸeyden etkilendim fakat her mevsimin ÅŸartlarında yaÅŸamaya alıştım ben. YaÄŸmur hep eÅŸ ve arkadaÅŸ oldu, yoldaÅŸ oldu bana, hep dost oldu bana. Azim ve mücadeleyi yoluma meÅŸale yaptım. Toprağı yarıp yeÅŸerip filizlenmem de bundandı.

Derin ve kesin bir inanışla biliyorum ki her mevsim bana baÅŸka bir ÅŸey, baÅŸka bir güç, baÅŸka bir özellik katar.

Mevsim ne olursa olsun her gün büyüyerek köklerimi saldım toprağın derinliklerine, dallarımı uzattım göÄŸün maviliklerine. Toprak ise köklerimi kalbinde saklayıp ısıttı, suladı damarlarımı.

Her gün ÅŸefkat ve sevgiyle sevdi beni toprak ana Isınan kalbim toprağın kucağında büyüdü, toprak çatladı ve yeÅŸerip yeryüzüne çıktım. YaÄŸmurdan su alan köklerim büyüyüp boy verdi, ısınıp aydınlanan dallarım yaprak açıp yeÅŸerdi, bahçeleri, ÅŸehirleri, yolları, bulvarları, daÄŸları güzelleÅŸtirdim.

Her gün biraz daha büyüdüm, biraz daha uzadım, biraz daha yeÅŸerdim. SöÄŸüt aÄŸacı oldum bir gün, ayaklarımı soÄŸuk sulara koyup serinlerken uzun boynum eÄŸiliyordu.

Kavak aÄŸacı oldum bir gün, ince uzun boynum gökleri deliyordu.

Çam aÄŸacı oldum bir gün, çıplak sırtını kaplayıp yeÅŸil örtü oldum sıra daÄŸlara, ovalara bozkırlara.

Topraktan aldığım rengim yeÅŸil, dolunaydan aldığım rengim mavi, güneÅŸten aldığım rengim altın sarısıydı. Sonbaharda sararıp yumurta sarısına dönüyordum. Bahar vakti yaklaÅŸmıştı, tutunup sarılıp kucağında büyüdüÄŸüm topraÄŸa karşı görev sırası bana geliyordu, köklerimle tutup sellerden koruyordum, dallarımla çıplak bölgelerini örtüp koruyordum, yeÅŸillendirip güzelleÅŸtiriyordum bütün coÄŸrafyaları.

Çok iyi biliyorum ki güneÅŸten ve topraktan devÅŸirdiÄŸim meyvelerim ÅŸimdi gönül sofralarında baÅŸ tacı olmaktadır.

• Tohum-Oldum-Bir-Gün
• Ismail-okutan