KURMACA VE KARALIK DÜNYA

H24/Makale/Ä°smail Okutan

Birbirine kopmaz baÄŸlarla baÄŸlanıp arkadaÅŸ olan biz deÄŸil çocukluÄŸumuzmuÅŸ meÄŸer. Åžimdi ne çocukluÄŸumuz kaldı ne o dünya ne de o zaman ki oyun ve oyuncaklarımız.

Åžimdi bu dünya o dünya deÄŸil, kesinlikle deÄŸil, kesin olarak inandım. Garip olan ise insanın ellili yaÅŸlarına gelmiÅŸ olmasına raÄŸmen hala çocukluÄŸunun peÅŸinden koÅŸuyor olmasıdır.

Oysaki kendi elimizle kurduÄŸumuz bu kurmaca dünya çocukluÄŸumuz gibi tüm saffiyeti, tüm sevgiyi öldürdü. Hiç sevgim kalmadı, hiç sevmedim bu dünyayı bu yüzden. Hayat, çekilemeyen gurbet ve çile oldu bu yüzden, hep yarım kalmış özlemlerle dolu, yarıda kalmış uzun bir yürüyüÅŸtür hep. Ve ben hala yarım kalmış o yürüyüÅŸü tamamlayıp kendimi tanımlamaya çalışıyorum.

Ä°deallerim, hayallerim ve inandıklarım bu dünyanın basmakalıp alışkanlıklarına uygun düÅŸmedi hiç. Bunun farkındayım ve bu dünyanın beni anlaması geren daha pek çok ÅŸey var. Anlatamadığım, belki de onun anlayamadığı, anlamak istemediÄŸi daha pek çok konu var.

Ben bu dünyayı, içindeki ihanetleri, oyunları, zulümleri ve hileleri anladım ama o beni hiç anlamadı, hiç.

Aslında modern denen bu hayatla anlaÅŸamadığım daha onlarca konu var, daha doÄŸrusu en temelinden anlaÅŸamıyoruz biz. Benim elzem gördüÄŸüm pek çok meseleye pek çok insan hiç deÄŸer vermiyor. Ben çiçek gibi duygularla arı gibi mücadele ediyorum, ediyorum, olmuyor demiyorum, yeniden mücadele ediyorum, yeniden karınca, kararınca kendimce, yüreÄŸim, dilim ve gücümün el verdiÄŸi her ÅŸeyimle. Çünkü ben biliyorum ki bu zulüm çağına karşı duruyor olmak çağın en soylu insanlarının, en adil, en asil eylemidir, bir hayat memat meselesidir.

Kendi rahatımı, kendi ruhumun güzelliÄŸi için bozuyorum çoÄŸu zaman. Bu modern zulüm çağının karanlığından kaçıp kendi içime sığınıyorum, her gün kitapların dünyasına sığınıyorum. Karanlıkta kitap okumak nasıl bir iÅŸtir, nasıl içtir bana söyle ey garip dünya?

Karanlıkta kitap okumak için kelimeleri, cümleleri hayal meyal puslu da olsa görmek, sonrasında ise kendi gözünün, kendi ruhunun, kendi içinin ışığını katarak sayfalara ışık katmaktır karanlıkta kitap okumak. Karanlık çağın karanlığından etkilenip kalbi kararan vicdansız bir avcı ayağı kırık yavru bir ceylanı yakalayıp kesti, bunu gören anne ceylan üzüntüsünden "ben de öleceÄŸim" dedi ve üç gün sonra o da öldü. Ä°nsan da böyledir iÅŸte bir ÅŸeyi bütün kalbiyle isterse o ÅŸey olur, bütün kalbiyle ölmek isterse ölür, olmak isterse olur, elde etmek isterse elde eder. Kalbi öldürülmeseydi böyle olmayacaktı belki de.

Bu çağın karanlık çamuruna bulanmış bir ülke nasıl düzelir? Bataklıktan nasıl kurtulur? Bu soruların cevabı herkesin, her kesimin düÅŸüncesine, dünya görüÅŸüne, beklentilerine, durduÄŸu yere ve bakış açısına göre deÄŸiÅŸse de gerçek birdir aslında. Bir insanı, bir ülkeyi yasalar, silahlar, programlar, projeler, reçeteler düzeltmez, biz kendimiz düzelmedikçe, kendimiz düzeltmedikçe. Bir ülkeyi düzeltecek olan düzgün insanlardır. Namuslu, ahlaklı ve vicdanlı insanlar siyasete, ticarete, eÄŸitime ve hayata egemen olmadıkça ne toplum düzelir nede ülke.

Åžimdi çağı karanlığa ve vahÅŸi bir zulme boÄŸan siz ey ÅŸizofren ve paranoyak manyaklar, siz ey andropozlular, dünya nedir sizin için bilmem ama siz dünya için demlenmiÅŸ çayın posasınız. Ey barbarlık baronları, ey sermaye paradoksları, eÄŸlence partilerinde döktüÄŸünüz zevk partikülleri, yoksulların hayatında bir dirhem mutluluk kadar deÄŸerli deÄŸil ve olamaz da. Siz ey yeni dünya delileri, güç ve servet sarhoÅŸları, ey makam ve para tapıcıları, birbirinize ne kadar da benziyorsunuz. Åžu yerküreyi kana ve kine, savaÅŸa ve talana, çamura ve çarpıklığa buladığınız ÅŸu dünya sadece sizin deÄŸil, sadece siz yaÅŸamıyorsunuz ve siz hep kirpi kipinde yaÅŸayan yarasalar. Ne bileyim, of ya, rahat bırakın artık dünyayı, artık yoksulları, artık mazlumları, artık çocukları, artık ihtiyarları, artık bizi rahat bırakın, siz zevk partiküllerinde boÄŸulacaksınız ve kurtulacak o zaman dünya, ÅŸöyle bir uzansam, iki gün uysallığımı bırakıp deliliÄŸe vursam, dünyayı kessem, sorumluluklarımı bırakıp iki gün kestirsem, adımı hangi parka verirsiniz?

Ben bilirim ki güneÅŸin bakışları bir kez suya deÄŸdi mi güler yüzünü yıkar, içini yakar yeryüzünün.

• Ismail-okutan
• KURMACA-VE-KARALIK-DÃœNYA