Ä°slam’ın Ä°ktidarından Müslümanların Ä°ktidarına-2

 H24/  Makale/ Dr. Bekir TANK

 Peygamberimizin vefatından sonra Hz. Ebubekir’in halife olmasıyla birlikte baÅŸlayan iktidarı Müslümanların iktidarı olarak tanımlıyoruz. Ki Müslümanların bu iktidarı kıyamete kadar devam edecektir. Ve bu iktidarlar Ä°slam’ın hükümlerine riayet ettikleri ölçüde Müslümanlar izzeti yaÅŸarken, Ä°slam’dan uzaklaÅŸtıkları ölçüde de zilleti yaÅŸamışlardır. Åžimdi de böyledir ve bundan sonra da böyle olacaktır.

Peygamberin vefatı, Müslümanlara hem duygusal ÅŸoklar ve hem de bazı kitlesel sapmalar da yaÅŸattı, ama hemen üstesinden gelebildiler. Bu duygusal ÅŸoklardan biri, peygamberin vefatının yol açtığı duygusal tepki idi. Müslümanlar O’nun varlığına ve kısaca her ÅŸeyine o kadar alışmışlardı ki, O’nsuz bir dünyayı düÅŸünmek bile istemedikleri, verdikleri tepkilerden anlaşılmaktadır. ÖrneÄŸin, vefat haberini duyan Hz. Ömer, kılıcını çekip, "Her kim Muhammed öldü derse boynunu vururum" dediÄŸinde, cevabını Hz. Ebubekir verdi: ''Kim Muhammed'e tapıyorsa bilsin ki Muhammed ölmüÅŸtür. Kim Allah'a tapıyorsa bilsin ki, Allah daim ve bâkidir."

Sapma ise, bazı Müslümanların irtidat etmeleri ve bazılarının da zekât vermeyi reddetmeleridir. Ki Halife Hz. Ebubekir bu sorunların da üstesinden geldi.

Ölüm haktır ve buna teslim olmak da imanın bir gereÄŸidir. Ama Peygamberin yaşıyor olması ile vefatı arasındaki farkın çok büyük olduÄŸu da ÅŸüphesizdir.

Peygamberin olmayışı özetle ÅŸu demekti: Artık bundan sonra Müslümanların başında ve içinde onları vahiy ile doÄŸrudan muhatap kılan ve onlarla birlikte vahyi, yani Kur’an’ı yaÅŸayan ve yaÅŸatan peygamberleri olmayacaktı. Ve bundan sonra artık peygamberle deÄŸil, O’nun getirdiÄŸi vahiy ve bu vahiy doÄŸrultusunda geçirdiÄŸi hayat-sünnet ile muhatap olacaklardı. Ä°htilaflarını da Peygambere deÄŸil, O’nun bıraktığı emanetler olan Kur’an ve Sünnete veya Kur’an ve Ehlibeyte götüreceklerdi.

Ä°ÅŸte bir ihtilaf… Peygamber ümmetine Kur’an ve Sünneti mi bıraktı yoksa Kur’an ve Ehlibeyti mi? Peygamberin artık olmayacağı bir dünyanın ne kadar zor olduÄŸunun en büyük göstergesi, çıkan ihtilafların çözümünde veya nasıl çözüleceÄŸinde kendisini gösterdi.

Peygamberimiz, ihtilaf hakkında konuÅŸmuÅŸ ve tanımını da “rahmet” olarak yapmıştı.

Ä°htilaf, insanın fıtratında vardır ve dolayısıyla hayatının da bir parçasıdır. Dolayısıyla birden fazla kiÅŸinin olduÄŸu bir yerde ihtilaf da mutlaktır. Ä°htilafları sadece din ile ve dini konularla sınırlı görmemek gerekir. Yapacağımız yemeklerde, ev için seçeceÄŸimiz renklerde ve kısaca hayatımızın her alanında ihtilaf yaÅŸarız. Ä°htilafları iÅŸin ruhuna, fıtratına ve tabiatına uygun olarak çözdüÄŸümüz sürece hepsi bize rahmet olarak dönerler. Aksi halde ihtilafların sonucu azaptır, gazaptır, zulümdür, elemdir, kederdir, sefalettir, fitnedir ve fesattır.

Bu nedenledir ki, biz Müslümanların ihtilaflarımızı rahmet tadında çözmemiz gerekir. Ki bu aynı zamanda imanî bir yükümlülüktür.

Ä°lk dört halifeye baktığımızda, bunda baÅŸarılı olduklarını görüyoruz. Çıkan sorunları çözmede ve ihtilafları rahmet çerçevesinde gidermede, gerçekten de “bir binanın tuÄŸlaları gibi birbirleriyle kenetlenmiÅŸlerdi.”

Peki, hiç mi hataları yoktu veya hiç mi yanlış yapmadılar? Hata ve sahabe? Yanlış ve sahabe? Onlar hiç hata ve yanlış yapmadıkları ve hiç günah iÅŸlemedikleri için mi o yüceliÄŸi yakaladılar yoksa yaptıkları hata ve yanlışları ve iÅŸledikleri günahları hemen bırakıp, adaletle hükmettikleri ve kısaca Ä°slam’ı her türlü dünyevi çıkarın üstünde tutup yaÅŸayarak mı? Ne ile ve hangi güç ile ve dahi hangi deÄŸerlerle “saadet” ile anılan bir asrı insanlık tarihinin kalbine yazdılar?

Ä°nÅŸallah devam edeceÄŸiz.

• Ä°slam’ın-Ä°ktidarından-Müslümanların-Ä°ktidarına-2