GURUR HASTALIĞI

H24/ Makale / Mehmet Ali BİÇER 

Osmanlı Devleti’nde padişahların Cuma Namazı için camiye gidiş ve dönüş güzergahında veya başka törenlerde halkın önünde bulunduğu ortamlarda bir grubun, her söyleyişte üç defa bağırarak dile getirdikleri bir slogan var. "Gururlanma padişahım, senden büyük Allah var." Padişahların göz yumduğu bu manzara terbiyesini, inançlarından ve tarihte yaşanmış ibret levhalarından almışlardır.

Bugün ise alkışlarla, ıslıklarla desteklenen “Seninle Gurur Duyuyoruz” bağırmaları, karşıdakini hindi gibi kabartıyor olabilir. Hatta bu suça bütün ülke insanlarını da dahil etme cesareti gösterebilmekte ve avazı çıktığı kadar bağırmaktadırlar “Türkiye seninle gurur duyuyor” Ağzımızdan çıkanı iyi tartmak gerekir. Yoksa o kişinin gururlanma sonucu kötü işlerine ağlayıp, sızlamadan katlanmak icab eder.

Gurur, kibir, ucub, mağrur aynı tonun armonisi sayılır. İslâm’a göre büyük günahlar listesinde, haram olarak gösterilmiştir. Bunlar, tedavi gerektiren birer kalb hastalığıdır. Aynı zamanda, farkında olmadan böylesi kişiler şeytanın dostu ve işbirlikçisi sayılırlar. Müslüman bir kişinin gurur, kibir, mağrur ve ucub gibi kavramları öğrenmesi ibadettir ve kendisine farzdır. Es geçmek ise bir cahilliktir.

HASTALIĞIN BELİRTİLERİ

Hastalığın tedavisinde belirtiler ve teşhis elbette önemlidir. Kişi günahlarını unutuyor, Allah’ın azabını hatırlamıyor, sohbeti dinlenir büyüklerden istifade edemiyorsa, kimseye danışmaz ve istişare etmiyorsa hastalığın belirtileri var demektir. Çünkü; kibirden doğan başka hastalıklar görülmeye başlar. Öfke, haset, kin, riya, küslük, ahde vefasızlık, suizan ve hıyanet gibi

Kibir; Başkasını kendinden aşağı görmek, kendisini ise büyük ve önemli birisi olarak bilmesidir. Büyüklenmek, böbürlenmek, hava atmak, kendini üstün görme ve bulunmaz hint kumaşı zannetmek gibi deyimlerle de tanımlanmışlardır. Gurur; kendini beğenmek, bir mataf zannetmek ve öğünmektir. Ucub; kişinin kendi kendini beğenmesidir ki, kibir ve gururun sonucudur.

Kibirli insanlar tek başına kaldıklarında bu kötü özelliklerini icra edemezler, mutlaka yanında birilerinin bulunması gerekir. Ama ucub sahibi olanlar yalnız başlarına kaldıklarında da kendilerini beğenirler, aralarındaki fark budur. Ucub sahibi olanlar kendilerinin değerli ve faziletli, yüksek makamlara layık, üstün fikir sahibi görürler. Cahilliklerinden kaynaklanan cesurlukları vardır.

KİBİRİN SONU

Cenab’ı Allah’a kafa tutan şeytan, büyüklenerek ilahlık taslayan Nemrut ve Firavun, Allah’ü Teala’ya karşı kibirlenmişlerdir. Akıllı, zeki ve holding sahibi Ebu Cehil ise Hazreti Muhammed (S.A.V.)’i sıradan bir insan olarak görmüş ve ayrıcalık teklifi ile Peygambere karşı kibirlenmiştir. Kibrin insanlara karşı boyutunda Tevrat’ı iyi bilen, dindar Karun yapmış, eline biraz mal mülk geçince şımarmış ve kibirlenmişti.

Rüzgâra söz geçiren, cinleri kontrolü altında tutan, bütün canlılarla konuşabilen devlet başkanı ve Allah’ın elçisi Hazreti Süleyman (A.S.) zerre kadar kibir duygusuna kapılmadan sınavı başarı ile kazanmasını bilmiştir. Elimize üç-beş kuruş geçince, biraz mal varlığı edinince, küçük bir mevki sahibi olunca hemen Hazreti Süleyman (A.S.)’ı hatırlamak gerekir.

Cami inşaatinde işçilik yapmış ve duvar kerpici hazırlamış, hendek kazarken kazma-kürek elinde bizzat çalışmış, arkadaşlarıyla çıktığı piknikte ateş yakmak için çalı-çırpı toplamış, sahabelerine bilfiil kendi eliyle su dağıtmış, yamalı elbise giymiş Alemlere rahmet olarak gönderilen Hazreti Muhammed (S.A.V.) Mekke’nin fethi dahil bir defa olsun gururlanma emaresi hiç göstermemiştir.

Belki birbirimizi aldatabiliriz ama kâlblerimizin sahibi, bize şah damarımızdan daha yakın, her an bizimle beraber olan Cenab’ı Allah’ı kandıramayız. Nefsim de dahil olmak üzere, kendimize çeki-düzen vermeli ve dünya sınavında olduğumuzu hiçbir zaman unutmamalıyız. Nefsimizin ve şeytanın aldatmasına karşı çok uyanık olmalıyız. “Allah’ım, Göz açıp kapayıncaya kadar beni nefsimle baş başa bırakma.” Örnek Rol Modelimiz Hazreti Muhammed (S.A.V.)’in Hadis’i Şerif’i

• Gurur
• Kibir
• Tefrika!-bir-hastalıktır
• Mehmet-Ali-BİÇER