ASALET ÜZERÄ°NE YAZILMIÅž MUHTEÅžEM BÄ°R HÄ°KAYE...

H24/YaÅŸam

Efendisi olduÄŸu köleyi deveye bindiren  bir halife'den Adalet, insan hakları ve siyasal iktidar sahibi erklerin ders alması gerekir.

 Hazret-i Ömer (r.a) hilâfeti zemânında, Åžâm ÅŸehrine gitmek îcâb etmiÅŸdi. Se'âdet ve izzetle, Eshâb-ı güzînden bir cemâ'ati de yanlarına alıp, Medîne-i Münevvereden çıkıp, yola revân oldular. Hazret-i Ömerin bir deveden baÅŸka bineceÄŸi yokdu. Mugîre adlı bir köle var idi.

Bir sâat hazret-i Ömer (ra) o deveye binerdi. Mugîre yaya kalınca, deveyi yederdi. Bir sâat Mugîre binerdi. Hazret-i Ömer önünde piyâde olurdu.

Allahü teâlânın hikmeti, Åžâm ÅŸehrine girecekleri vakt, deveye binmek nöbeti Mugîreye gelmiÅŸdi. Eshâb-ı güzîn, hazret-i Ömere geldiler, dediler ki, -Efendim, ihsân eyleyin. Bu sâatde deveye se'âdetle sizin binmenizi ricâ ederiz.

Hazret-i Ömer buyurdu ki, -Önce nöbet benim idi, bu sâat nöbet Mugîrenindir. Deveye niçin ben bineyim

Adalet ve asalet herkese nasıp olmayan kıymetli meziyetlerdir.

Birgün sultan, bahçıvanınin yanına uÄŸrayıp, kendisine hediye edilen tayı sorar.

Bahçıvan efendi! Nasıl bizim tay?

Asluhû nesluhû(aslı neyse nesli de odur), sultanım.

Nesi var ki?

Sultanım, asil bir tayın sırtına sinek böcek konduÄŸunda bunları kuyruÄŸuyla kovalar; ancak bizim tay, adeta bir inek gibi kafasını çevirip aÄŸzıyla sinekleri kovalıyor.

Sultan, bunun nedenini öÄŸrenmek için tayı hediye eden adamı çağırtır ve tayın bu davranışının sebebi hakkında bilgi ister.

Tayı hediye eden adam der ki:

Sultanım, bizim tay doÄŸduktan hemen sonra annesi öldüÄŸü için onu, ineÄŸe emzirttik.

Böylece meselenin sırrı çözülmüÅŸ olur ve sultan adamlarına emreder:

"Verin bahçıvana fazladan bir kap yemek!" BaÅŸka bir zaman sultana, güzel görünüÅŸlü iri bir hindi hediye edilir. Bir müddet sonra sultan bahçıvanın yanına varır ve hindiyi sorar.

Asluhû nesluhû, sultanım.

Bahçıvan efendi, bunun neyi var?

Sultanım, asil olan bir hindi öteceÄŸi zaman kabarır, ibiÄŸi masmavi olunca baÅŸlar ötmeÄŸe. Bizim hindi iyice kabarıyor, ibiÄŸi masmavi olup tam öteceÄŸi zaman kafasını suya daldırıyor. Galiba bunun da soyunda bir bozukluk var.

Sultan, iÅŸin aslını öÄŸrenmek için hindiyi hediye eden kiÅŸiyi çağırtır.

O kiÅŸi, hindinin yumurtasını ördeÄŸin altına koyduklarını ve hindinin, ördek yavrularıyla birlikte büyüdüÄŸünü anlatır. Bu meselenin de sırrı böylece anlaşılmış olur.

Ve padiÅŸah emreder:

"Verin bahçıvana fazladan bir kap yemek." Sultan, güzel bir günün sabahında bahçede yalnız başına dolaşırken bahçıvan gözüne iliÅŸir ve ona doÄŸru yaklaÅŸarak;

Bahçıvan efendi, bende de bir sıkıntı var mı? der.

Asluhû nesluhû, efendim.

-Bende de mi? der ve hemen son demlerini yaÅŸayan annesine koÅŸar. -Anacığım, inan sana kırılıp küsmem, kızmam da. Bende bir sıkıntı var mı?

Annesi durur, sıkıla sıkıla başlar anlatmaya:

OÄŸul, babanla evlendiÄŸimizde baban çok yaÅŸlıydı, ben daha 15-16 yaÅŸlarında genç, güzel bir kızdım. GençliÄŸimin duygularına kapılıp bir hata ettim. Sen bizim sarayın aÅŸçısının oÄŸlusun. Hakikati öÄŸrenen sultan, bahçıvana seslenir:

Ey olayların perde arkasından bizlere sırlar sunan değerli insan!

Tay ve hindinin durumlarına vakıf oldun, anladık ta, Benim durumumu nasıl anladın?

Bu nasıl bir bilgeliktir?

Söyle bakalım Bana.

Ey yüce Sultan, bunu anlamaktan daha kolay ne var?

Benim bildiÄŸim sultanlar, ödül verirken "verin bir kese altın!" der. Sen ise, "verin fazladan bir kap yemek!" diyorsun. Sultan adamlarına seslenir: -Verin bahçıvana fazladan bir kap yemek!

Asalet önemlidir. Nesiller aslına çeker. "Asil azmaz, bal kokmaz; kokarsa yaÄŸ kokar, onun da aslı ayrandır” demiÅŸ atalarımız. Sultan için “Otu çek köküne bak” sözü cuk oturursa da, diÄŸer örnekler için eÄŸitimin önemine iÅŸaret etmek gerekir. Ancak, “Soysuza silah vermiÅŸler, çekip babasını vurmuÅŸ” sözü de boÅŸuna söylenmemiÅŸtir. Özetle, "it eniÄŸinden kurt olmaz Alıntı

• Asalet
• adalet
• Ä°stikbalimizi-Aydınlatan-Dini-Hikayeler-