Ahmet KAYA

H24/ Makale/ Nevin GÜLCEBÄ° 

Ahmet Kaya’nın hayatındaki dönüm noktası, ‘En baÅŸarılı sanatçı’ ödülünü aldığı 11 Åžubat 1999 tarihindeki Magazin Gazetecileri DerneÄŸi’nin gecesi olmuÅŸtu.

Kaya, ödül töreninde çatal-bıçakla protesto edilmiÅŸ, o geceden sonra baskılara dayanamayıp Paris’e gitmeye karar vermiÅŸti. Ünlü sanatçı 2000 yılında Paris’te geçirdiÄŸi kalp krizi sonrası hayatını kaybetmiÅŸti. Ona yönelik saldırılarda bulunanlar, ona çatal kaşık fırlatanlar onun katilidir. O kahır içinde memleket özlemi çekerken vefat etti.

Etnik kimliÄŸinden dolayı ona bu muameleler yapıldı. Çok yazık. O malum akÅŸam, "Ben Kürtçe klip yapacağım" dediÄŸinde etnosantrik ve faÅŸizan duyguları kabaran bedbaht insanlar ona saldırdı. Rabbimiz ona rahmetiyle muamele etsin. Bizim Ahmet Kaya'ya özel muhabbetimiz var. Kendisi üniversitelerdeki baÅŸörtüsü yasağına karşıydı, bir televizyon programında bunu dile getirmiÅŸti. Kendisine yönelik o haksızca ve küstahça saldırılara tanıklarıyız ve bu düÅŸüncesinden dolayı minnettarız. Besteci ve yorumcu Ahmet Kaya’ya, itibarı, 2013 yılında Çankaya KöÅŸkü’nde düzenlenen törenle iade edildi.

Konumuz neden Ahmet kaya diye soruyorsunuzdur. Anlatayım o zaman. OturduÄŸum muhit sahil bandında X bir Cafe de icra edilen müzik, aslında her bölge ve telden müzik icra ediliyor orda gençler tempo tutuyor eÄŸleniyor lakin ne hikmetse Ä°tibari devlet tarafından iade edilen büyük sanatçı Ahmet kayanın ÅŸarkıları çalınıp söylendiÄŸin de ve sanatçıya duyulan sevgi anısına yapılan tezahürat. Bir kısım faÅŸist zihniyet ve tahammülsüzlük. Bu sanatçının sempatizanı olan ÅŸahıslar hakkında algılar oluÅŸturuyor. Farklı mecralara çekiliyor.

Ahmet KAYA ülkemizin bir deÄŸeriydi. Sevilen bir sanatçısıydı. Türkiye bunları geride bıraktı. Sevseniz de sevmeseniz de devletin televizyonunda, Müzikevinde, Cafesinde Ahmet Kaya ÅŸarkıları çalacak okunacak. Biz hiçbir parçamızın bu güzel vatandan uzaklaÅŸmasını, birbirimize ayrı kalmamızı arzu etmiyoruz"

'BAÅžIMIZI KUMA GÖMMEKTEN VAZGEÇMELÄ°YÄ°Z'

 Dünyamızı giderek daha da karartan, topluca mahvımıza yol açacak onca felaketi, salgını, barbarlığı ne zaman fark edeceÄŸiz biz!

Zalimin saltanatını, onca yoksulluÄŸu, acıyı, zulmü, savaÅŸları...

Niye habire birbirimizle uÄŸraşır, kendimize eziyet ederiz ! Neden en çok birbirimizi hüsrana uÄŸratır, birbirimizi kanatırız... Sonra, içimizi en çok acıtacak, hatırladığımızda yüreÄŸimizi burkacak onca ÅŸeyi neden en çok birbirimize reva görürüz! Ä°nsana, mutlak bir hakikat idealine duyulan hevesi, arzuyu düÅŸündürten o sonu gelmez, hoyrat tartışmalar içinde birbirimizi nefessiz bırakır, döner dururuz;

Onca yoksunluk, çaresizlik, acı yürekleri/yüreklerimizi burada, gözlerimizin önünde en çıplak haliyle daÄŸlarken, Hayalini kurduÄŸumuz her ÅŸeyi; ezilenlerin, yoksulların, zulmedilenlerin eÅŸitlikçi, özgürlükçü, adaletli toplumunu belki de hiçbir ömre sığdıramayacağımızı bilerek, en çok bunun farkında olarak, hemen-ÅŸimdi-burada birbirimizi gözetmez, birbirimize titizlenmez, attığımız her adımda birbirimizi ihya etmez,

Bir diÄŸerimizin yetenek ve becerilerini kullanma kapasitesini arttırmaya özen göstermez, birbirimizi sakinleÅŸtirmez, onarmaz, çoÄŸaltmaz, ötekinin var olma sevincini daha derinden duymasını saÄŸlamaya çalışmaz, ve boÅŸ veririz, ama niye! Niye en umutsuz olduÄŸumuz anda bile, her ÅŸey aleyhimizeyken, inadına, durmadan ilkelerin ve deÄŸerlerin siyasetini yapmaya cesaret etmez, hiç olmaması gereken yerde, burada, birbirimizin onurunu zedelemeyi, birbirimizi ‘deÄŸersizleÅŸtirmeyi’, yüz üstü bırakmayı içimize sindirerek, en sonunda hiçbirimizi hiç yüceltmeyecek aÅŸağılık güç stratejilerine/oyunlarına baÅŸvururuz. Sahi, ne istiyoruz kendimizden. Bilinmelidir ki

KATI OLAN HER ÅžEY BUHARLAÅžIR”

Bu topraklar hepimizin toprağı,

Bu coğrafya hepimizin coğrafyası,

Bu Anadolu hepimizim

 Siyasi tarihimize baktığımızda hepimizin çektiÄŸi acılar, yanlışlar, bir sürü üzüntüler var.

Ama burası bizim evimiz.

Önemli olan kendi evimizdeki yanlışlıkları,

noksanlıkları fark edip,

bunları düzeltme azmini ortaya koymalıyız.

Yanlışların farkına varmalıyız.

Bu yönde geçmiÅŸle mukayese ettiÄŸimizde çok mesafe alsak ta, hâlâ almamız gereken mesafenin olduÄŸunu da hepimiz bilmeliyiz.

Esen kalın vesselam.

• AHMET-kaya
• Nevin-Gülcebi
• Diyarbakır-bahtiyar
• Uçurtmam
• Nazlican
• Kum-gibi