Ahmet Turgut yazdı: Kerbela, Diriliş
“Biliriz ki Kerbela hak aramanın ve özgürlüğün destanıdır. Sabrın, teslimiyetin ve adanmışlığın azametidir.”
Ahmet Turgut yazdı: Kerbela, Diriliş
Bir gece sayfaları açıldı Kitabın. Surelerin en kısasıydı karşımdaki:
“Şüphesiz, sana Kevser’i verdik. Öyleyse, Rabbin için namaz kıl ve kurban kes. Doğrusu asıl izi silinecek olan sana kin besleyendir.”
Kitapla birlikte gözlerim de kapandı. Önüm sıra her biri tek başına topluluk olmuş insanlar belirdi. Vakurdu halleri. Sanki geçmişten geleceğe, karanlıktan aydınlığa yürüyorlardı. Yine de sordum kendi kendime; “nereye gidiyor bunlar?” diye…
“Kerbela” dedi, bir ses.
Şevkle artlarına düşmek istedim.
O ses; “iyi düşün, bunun bedeli ağırdır” dedi.
Korktum.
“Kufeliler de korkmuştu” dedi aynı ses: “Unutma! Korkanlar dostlarını terk eder.”
Utandım bu kez. Aklım karıştı, gönlüm bulandı.
O ses; “ne utan, ne de kork” dedi: “Anlamaya bak. Gidenler kazandı.”
“Yezid” dedim, merakla: “O kazanmadı mı? Hüseyin’in ve yoldaşlarının kanını döküp tahtına daha bir güvenle kurulmadı mı?”
İncinmişti o ses. Belli etti hemen.
“Ama ben böyle biliyorum” dedim.
“Yanlış biliyorsun” dedi: “Aç, bir daha oku! Ve düşün. Kazanan Yezid mi, İmam Hüseyin mi?”
Merak ettim. Bu kez nasıl okuyacaktım?
“Kerbela’yı cinayet öyküsü bilme” dedi: “Onda bir sayfa daha var; ana sütü kadar ak ve pak olan. Orada kahramanlar kâh Ali oğlu Hüseyin’dir; kâh Fatıma kızı Zeyneb…”
“Eyvallah” dedim pür telaş ve ekledim: “Biliriz ki Kerbela hak aramanın ve özgürlüğün destanıdır. Sabrın, teslimiyetin ve adanmışlığın azametidir.”
İçimdeki; ses “hala bazı hakikatleri anlayamamışsın” dedi.
Duruldum. Sükût edip boyun büktüm.
Dinlememi söyledi: “Eğer bilirsen; bu hikâyedeki Yezid sana her dem kötülükler emreden ve yeryüzünde nifak çıkarıp kan döken nefsindir. Zoru gördükçe dostlarını yarı yolda koyan Kufeliler maslahat gözetmekten kurtulamayan aklındır. Arına paklana yücelen ve Allah’ın yeryüzündeki halifesi olan ruh, Hüseyin’dir. Bu hikâyede ötesi bulunmaz. Unutma ki seni yaratan; Yezid’i de, Kufelileri de, İmam Hüseyin’i de var edendir.”
Titredim o vakit. Nutkum tutuldu. Habibullah’ın “oğlum” dediği Hüseyin ile adına asırlardır lanet okunan Yezid içimdeydi demek. Üstelik aklım bu ikisini ayırt edemez olmuştu.
“Okuyacağım” dedim: “En baştan okuyacağım.
” Ve öylece çevirdim, ‘İnsanlığın Ayağa Kalkış’ sayfalarını…
Allah’ın salât ve selamı Resul’ün ve Al-i Beyti’nin üzerine olsun!..
Tunç Türkiye’de Tutuklu Casus Sayısını Açıkladı
Kerimandan Ebrar’lara Sevinin Başlar Yüksekte 
Van gölü’nde Kayı Tamgalı Haç Taşlar 
Şüheda Sadakat Vefat Etti 
Yrp’de Cumhur İttifakı Depremleri 
Diyanet: Seccadenin Kutsiyeti Yok
