Ä°stiklal Marşı'nın kabulü 99. yılında!
Ä°stiklal Marşı ÅŸiirinin ÅŸairi Mehmet Akif Ersoy'un hayatı Ä°stiklal Marşı'nın kabulü bugün 99. kez kutlanıyor. Ä°stiklal Marşı ÅŸiiri, Mehmet Akif Ersoy'un kaleminden çıktı ve tüm Türkiye'ye armaÄŸan edildi. Ä°ÅŸte Mehmet Akif Ersoy'un hayatından detaylar ve Ä°stiklal Marşı'nın kabulü ile ilgili detaylar
Ä°stiklal Marşı'nın kabulü, Türkiye Cumhuriyeti'nin bağımsızlığında en önemli dönemeçlerden birisi olarak tanımlanır. Ä°stiklal Marşı'nın güftesi Mehmet Akif Ersoy'a, bestesi Osman Zeki Üngör'e ait olan eserin orkestrasyonu Edgar Manas tarafından yapılmıştır.
Milli Mücadele yıllarında, KurtuluÅŸ Savaşı devam ederken yazılan eser, ÅŸairin KurtuluÅŸ Savaşı'nın kazanılacağına olan inancını, Türk askerinin yürekliliÄŸine ve özverisine güvenini, Türk ulusunun bağımsızlığa, Hakk'a, yurduna ve dinine baÄŸlılığını dile getirir. Mehmet Akif Ersoy'un hayatı Ä°stiklal Marşı'nın kabulü ile ilgili ayrıntılar haberimizde.
Ä°STÄ°KLAL MARÅžI'NIN KABULÜ
Maarif Vekaleti, Türk KurtuluÅŸ Savaşı'nın baÅŸlarında, Ä°stiklâl Harbi'nin millî bir ruh içerisinde kazanılması imkânını saÄŸlamak amacıyla 1921'de bir güfte yarışması düzenledi.
Yarışmaya toplam 724 ÅŸiir katıldı. Eser gönderenler arasında Kazım Karabekir, Hüseyin Suat Yalçın, Ä°sak Ferrara, Muhittin Baha Pars ve Kemalettin Kamu gibi tanınmış isimler de vardı. "Çanakkale Åžehitleri" ve "Bülbül" gibi ÅŸiirlerin sahibi Mehmet Akif'in "Milletin baÅŸarılarının para ile övülemeyeceÄŸini" düÅŸündüÄŸü için yarışmaya katılmak istemediÄŸi bilinir. Son ÅŸiir gönderme tarihi olan 23 Aralık 1920'den sonra EÄŸitim Bakanlığı güfteleri incelemiÅŸ ancak içlerinde Ä°stiklal Marşı olabilecek bir eser bulamamıştı.
Mehmet Akif, Maarif Vekili Hamdullah Suphi Bey'in kendisine yazdığı 5 Åžubat 1921 tarihli davet mektubundan sonra fikrini deÄŸiÅŸtirerek Ankara'daki Taceddin Dergahı'ndaki odasında, Türk Ordusuna hitap ettiÄŸi ÅŸiiri kaleme aldı ve bakanlığa teslim etti. Åžiirde, ÅŸair KurtuluÅŸ Savaşı'nın kazanılacağına olan inancını, Türk askerinin yürekliliÄŸine ve özverisine güvenini, Türk ulusunun bağımsızlığa, Hakk'a, yurduna ve dinine baÄŸlılığını dile getirmiÅŸtir.
Hamdullah Suphi Bey, Âkif'in ÅŸiirinin önce cephede asker arasında okunmasına karar verdi. Batı Cephesi Komutanlığına gönderilen ÅŸiir, askerin beÄŸenisini kazandı. Ä°stiklâl Marşı, 17 Åžubat 1921 tarihinde Hakimiyet-i Milliye ve SebilürreÅŸad gazetelerinde yayınlandı, on iki gün sonra ise Konya'da ÖÄŸüt gazetesinde yer aldı. Ön elemeyi geçen yedi ÅŸiir 12 Mart 1921'de Mustafa Kemal'in baÅŸkanlığını yaptığı meclis oturumunda tartışmaya açıldı. Mehmet Âkif'in ÅŸiiri meclis kürsüsünde Hamdullah Suphi Bey tarafından okundu. Åžiir okunduÄŸunda milletvekilleri büyük bir heyacana kapıldı ve diÄŸer ÅŸiirlerin okunmasına gerek görülmedi. Bazı mebusların itirazlarına raÄŸmen Mehmet Akif'in ÅŸiiri coÅŸkulu alkışlarla kabul edildi. Güfteye en sert eleÅŸtiri Kazım Karabekir'den geldi. Kazım Karabekir, 26 Temmuz 1922'de Bakanlar Kurulu BaÅŸkanı Rauf Bey’e yazdığı mektupta yarışma sonucunun iptal edilmesini istemiÅŸ ve eleÅŸtirilerini sıralamıştır. EleÅŸtirilere karşın güftede bir deÄŸiÅŸikliÄŸe gidilmedi ve PaÅŸa da bu konuda ısrarcı olmadı. Mehmet Âkif, kazandığı beÅŸ yüz liralık ödülü yoksul kadın ve çocuklarına iÅŸ öÄŸreterek yoksulluklarına son vermek için kurulan Darülmesai'ye bağışladı. Åžair ayrıca, Ä°stiklâl Marşı'nın Türk Milleti'nin eseri olduÄŸunu beyan etmiÅŸ ve Ä°stiklâl Marşı'nın güftesini, ÅŸiirlerini topladığı Safahat'a dahil etmemiÅŸtir.
Ülke savaÅŸ içerisinde olduÄŸu için, Âkif'in ÅŸiirinin bestelenmesi iki sene ertelendi; 1923'ün 12 Åžubat'ında Ä°stanbul Maarif MüdürlüÄŸü'ne beste yarışması açma görevi verildi. Åžiirin bestelenmesi için açılan ikinci yarışmaya 24 besteci katıldı. Üllkenin içinde bulunduÄŸu zor koÅŸullar nedeniyle sonucu belirleyecek bir deÄŸerlendirme yapılamadı. Bu nedenle güfte, ülkenin çeÅŸitli yerlerinde farklı bestelerle okunmaya baÅŸlandı. Edirne'de Ahmet Yekata Bey'in, Ä°zmir'de Ä°smail Zühtü Bey’in, Ankara'da Osman Zeki Bey'in, Ä°stanbul'da Ali Rıfat Bey ve Zati Bey'in besteleri okunuyordu. 1924 yılında Ankara'da toplanan seçici kurul, Ali Rıfat ÇaÄŸatay'ın bestesini kabul etmiÅŸtir. Bu beste 1930 yılına kadar çalındıysa da 1930'da deÄŸiÅŸtirilerek, dönemin CumhurbaÅŸkanlığı Senfoni Orkestrası Åžefi Osman Zeki Üngör'ün 1922'de hazırladığı bugünkü beste yürürlüÄŸe konmuÅŸ, toplamda dokuz dörtlük ve bir beÅŸlikten oluÅŸan marşın armonilemesini Edgar Manas, bando düzenlemesini de Ä°hsan Servet Künçer yapmıştır. Üngör'ün yakın dostu Cemal ReÅŸit Rey'le yapılmış olan bir röportajda da kendisinin belirttiÄŸine göre aslında baÅŸka bir güfte üzerine yapılmıştır ve Ä°stiklal Marşı olması düÅŸünülerek bestelenmemiÅŸtir. Söz ve melodide yer yer görülen uyum (Prozodi) eksikliÄŸinin (örneÄŸin "Korkma, sönmez bu ÅŸafaklarda yüzen al sancak" mısrası ezgili okunduÄŸunda "ÅŸafaklarda" sözcüÄŸü iki müzikal cümle arasında bölünmüÅŸtür) esas sebebi de budur. Protokol gereÄŸi, sadece ilk iki dörtlük beste eÅŸliÄŸinde günümüzde Ä°stiklâl Marşı olarak söylenmektedir.
MEHMET AKÄ°F ERSOY'UN HAYATI
Mehmed Ragîf, daha sonra Mehmet Âkif Ersoy 20 Aralık 1873'te doÄŸup, 27 Aralık 1936'da hayatını kaybetti. Åžair olmanın yanı sıra veteriner hekim, öÄŸretmen, vaiz, hafız, Kur'an mütercimi ve siyasetçidir.
Mehmet Âkif Ersoy, Türkiye Cumhuriyeti'nin ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin (KKTC) ulusal marşı olan Ä°stiklâl Marşı'nın yazarıdır. "Vatan Åžairi" ve "Milli Åžair" unvanları ile anılır. Ä°stiklâl Marşı'nın yanı sıra Çanakkale Destanı, Bülbül ve 1911-1933 yılları arasında yayımladığı yedi ÅŸiir kitabındaki ÅŸiirleri bir araya getiren Safahat en önemli eserlerindendir. II. MeÅŸrutiyet döneminden itibaren Sırat-ı Müstakim (daha sonraki adıyla Sebil'ür-ReÅŸad) dergisinin baÅŸyazarlığını yapmıştır. KurtuluÅŸ Savaşı sırasında milletvekili olarak 1. TBMM'de yer almıştır.
Ä°STÄ°KLÂL MARÅžI 10 KITA
Korkma, sönmez bu ÅŸafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilâl!
Kahraman ırkıma bir gül!
Ne bu ÅŸiddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl...
Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklâl!
Ben ezelden beridir hür yaÅŸadım, hür yaÅŸarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? ÅžaÅŸarım!
KükremiÅŸ sel gibiyim, bendimi çiÄŸner, aÅŸarım.
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.
Garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göÄŸsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir îmânı boÄŸar,
"Medeniyet!" dediğin tek dişi kalmış canavar?
ArkadaÅŸ! Yurduma alçakları uÄŸratma, sakın.
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.
DoÄŸacaktır sana va'dettiÄŸi günler Hakk'ın...
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.
Bastığın yerleri "toprak!" diyerek geçme, tanı:
DüÅŸün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:
Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.
Kim bu cennet vatanın uÄŸruna olmaz ki fedâ?
Åžühedâ fışkıracak toprağı sıksan, ÅŸühedâ!
Cânı, cânânı, bütün varımı alsın da Huda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüdâ.
Ruhumun senden, Ä°lâhi, ÅŸudur ancak emeli:
DeÄŸmesin mabedimin göÄŸsüne nâ-mahrem eli.
Bu ezanlar -ki ÅŸehadetleri dînin temeli-
Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli.
O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım,
Her cerîhamdan, Ä°lâhi, boÅŸanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruh-ı mücerred gibi yerden na'şım;
O zaman yükselerek arÅŸa deÄŸer belki başım.
Dalgalan sen de ÅŸafaklar gibi ey ÅŸanlı hilâl!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl:
Hakkıdır, hür yaÅŸamış, bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklâl!
Tunç Türkiye’de Tutuklu Casus Sayısını Açıkladı
Kerimandan Ebrar’lara Sevinin Başlar Yüksekte 
Van gölü’nde Kayı Tamgalı Haç Taşlar 
Şüheda Sadakat Vefat Etti 
Yrp’de Cumhur İttifakı Depremleri 
Diyanet: Seccadenin Kutsiyeti Yok
