Diriliş Şairimiz Sezai Karakoç'un Ardından 

H24/ Biyografi 

Henüz çocuk yaşlarda okuma aşkı başlayan Sezai Karakoç, 1950'li yıllarda kaleme aldığı ve Türk edebiyatının sevilen şiirlerinden biri haline gelen "Mona Rosa" ile şiir sevenlerin kalbinde taht kurdu.

Edebi ve düşünce hayatını diriliş nesli olarak tanımladığı gençliğin yetişmesine adayan Karakoç'un şiirleri

Büyük Doğu, Hisar (1951-54), Mülkiye (1952-53), İstanbul (1953-57) Şiir Sanatı (1955), Hamle (1955), Pazar Postası (1957-58), Türk Yurdu (1959),

Hür Söz (1961), Soyut (1965), Hilal (1965) ve Diriliş (1960-92) dergilerinde yayımlandı.

Usta kalemin "Mona Roza" şiiri, 1950'li yılların başlarında büyük ilgi görürken, ikinci şiiri "Rüzgar" ise 1951'de Hisar dergisinde çıktı.

SEZAİ KARAKOÇ'UN EN BİLİNEN SÖZLERİ

"Bir umut vardı gönülde eksilmiyordu..."

"Bir gün gözlerimin ta içine bak Anlarsın ölüler niçin yaşarmış"

"Kalp denizdir, dil de kıyı Denizde ne varsa kıyıya o vurur."

"Seni yok sayacaklar, sen daha çok var olacaksın."

"Dışını böyle süsleyerek içindeki boşluğu gizliyorsun."

"Giden gidecek yer buluyor da, Kalan kime sığınsın ?"

"Zambaklar en ıssız yerlerde açar Ve vardır her vahşi çiçekte gurur Bir mumun ardında bekleyen rüzgar Işıksız ruhumu sallar da durur"

" Bir iş bir dakika önce olmaz, bir dakika sonraya da kalmaz. İşte sabır, bu kader sırrına ermektir."

"Taşların kalb atışlarını duyanlar Yalnız onlar okur benim söylediklerimi"

"Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa, Henüz dinlemedin benden türküler."

"Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar; Zaman çabuk çabuk geçiyor Monna."

"Seni ben kalbime çarptım kalbim artık eski kalb değil"

"Bir bahar günü doğdun sen Baharın ta kendisi oldun sen"

"Ey insan!

Şah damar nerede kaldı?

Şahdamardan daha yakın olma nerede kaldı?"

• Mona-Roza
• sezai-karakoç