Ey Direniş

H24/Şiir/ İSMAİL OKUTAN

Ey Direniş Ey direniş, doldur ruhunu damarlarıma 

Bu zalim savaşı durdur ey zalim

Durdur çocukların üzerine yürüyen tankları

Her gün elem dolu akan ırmağın suyunu dondur

Dondur silah tutan, barut kokan elleri

Ey doktor, neşter vur yüreğime

Şehvetten temizleyip sevgi doldur

Müzayede sergilerinde göster ey öğretmen yüreğimi

Doldur sıcak sevgiyi üşüyen çocukların kalbine

Ağır ağır yağar hüzün saçaklarıma

Ağırlaşır başım yürüyemem bu yükle

Durdur saçlarımı ağartan şu hüzün saldırısını

Acı bekleyişler içinde yutarım tek başıma dünyanın acısını

Çocuklar ellerinde sevgi meşalesi ile

Savaş alanına geliyorlar

Zulüm yangınlarını söndürmeye koşuyorlar

Yeryüzünün isyan kandilleri yanmaya başladı

Zulüm ateşini söndür artık ey zalim

Titrek serçeler, özgür kuşlar uçsun artık

Ey doktor neşter vur yüreğime

Sırtından hançerlenmiş bir adamım ben

Hançeremden yankılanır, duyulmaz feryadım

Kanlar içinde kırmızı güllere bezenir her yanım

İhanetin pis kokusu yayılır her tarafa

Çocuklar kurtarır beni öfkenin intikamından

İntikam öfkelenir atar zalimleri ateşin içine

Ey direniş, direnç ver bedenime

Çıkar çocukları savaşın içinden

Doldur ruhunu damarlarıma

Anlamını gönder tüm yanlarıma

• Ey-direniş
• şiir
• edebiyat
• Ismail-okutan